Çenemde Sivilce Çıktı Anne!

"Ben ne insandım bee!" dedim sonra. Bir gün "NE İNSAN" olduğumu hatırladım ve.

Yıllar önce tanıdım onu. Hayat doluydum, neşeliydim, cıvıl cıvıl bir insandım, kendi halinde. Unicornların gerçek olduğuna inanan kocaman kalbim, ejderhalarla dans eden ruhum ve içimdeki çocuk öldü aniden. Dünya birden tüm renklerini yitirdi. Yağmur bulutları üzerimizde gezdi hep ve ıslandık; günler, haftalar, aylarca... Kimi zaman açtı güneş, şimşekler dans ederken tepemizde; bazen de bir şarkı duyup durup düşündük: Sevgi ne engin şey!
Gitti unicornlar renklerle birlikte. Sonra ejderhalar terk etti bir bir. Ardından bir çocuk cinayeti işlendi en derinde! Hayat bir karabasan oldu, çöktü üzerimize, üzdü. Çok üzdü hem! İkimizi...

Bir görülmüş rüya satıcısı ile tanıştım umutsuzluğumun dibindeyken. Vaat ettiği şeyler karşı konulmazdı! Önce "Unicornlarını veririm sana yeniden!" dedi, sonra ekledi: "Çiçeklerin rengini, baharın kokusunu, çocukların cıvıltısını bir bir işlerim ruhuna; üflerim ruhumdan sana bir parça!"

Bazı inanışlara göre dünya yedi günde yaratılmıştır. Bahsi geçen tanrı o işi bir günde bile halleder ya; neyse... Ama dünyanın yedi günde yaratılabileceğini gördüm; ben dünyamı tam yedi günde kurdum! Moruna kadar hem... 

Kimse farklı olduğu için suçlanamaz ya; ben de suçlamıyorum artık. Kuşlar özgür, dünya yerinde, insanlar hala koyun olsa bile, ayran da içsek mezenin yanında iyi bir şeyler oluyor bir yerlerde.

O da özgür; istediği gibi, istediği kadar... Bir de hep kıymetli kalacak.